भिंडतन्त्र

- योगेश कुमार खपाङगी

मेरा अङ्कल सुरेश भारतीले सुनाउनु भएको आफ्नै घटना : २०४६ सालको आम जनआन्दोलन ताकाको कुरो रे ! बिर्तामोडमा एउटा भिँड 'मन्डलेलाई ठोक, मन्डलेलाई ठोक !!' भन्दै दौडिराख्या'थ्यो रे ! अनी अङ्कल पनि 'मन्डलेलाई ठोक !' भन्दै दौडिनु भएछ ! त्यसै भिँडमा अङ्कललाई समेत दुई-चार जना मिलेर ठोक्न थालेछन् । जसो-तसो ज्यान बचाएर भाग्नु भएछ ! अनी त त्यो दिन मात्र अंकललाई थाहा भो रे 'आफुलाई 'मन्डले' भन्दा रहेछन् भनेर !

त्यस्तै घटना मलाई पनि जनआन्दोलन भाग-२ मा भयो । त्यतीखेर म 'गोरखापत्र'मा काम गर्थें । कुनै पनि कर्मचारी आन्दोलनमा लागेमा 'जाच' (जागिर चट्ट) सम्म हुनेछ भनेर अफिसले उर्दी जारी गर्या'थ्यो । तापनी आन्दोलनमा सरिक हुन मेरो पायकको ठाँउ गोङगबुसम्म पुगें । भींडमा सामेल भएको एक्कै छिन मात्र भा'थ्यो । एउटा डेढअक्कलीले मलाई त 'सरकारी जासुस' पो भन्यो । अनी मैले त्यसै बेला झल्यास्स सुरेश अंकललाई सम्झें । अनी कुलेलम ठोकें ।

ओशोले भनेका छन् - 'भिंड्के हिस्सा मत बनो । क्यों कि भिंडके पास बुद्धी नही होते हैं ।' ठिकै भनेका होलान् । वास्तवमा लोकतान्त्रिक ब्यवस्थाको सबै भन्दा नराम्रो पक्ष भनेकै यही हो; 'भिंडको निर्णय ठीक भन्नु पर्छ, चाहे त्यो गलत नै किन नहोस् ।'

हुनत विश्वपरिस्थिती हेर्दा लोकतन्त्र भन्दा अरु गतिलो ब्यवस्था नै छैन । तापनी लोकतन्त्रको भनेको 'भिंडतन्त्र' पनि हो भन्दा गलत नै चैं नहोला कि ।▪