भारतसँग हाम्रो सम्बन्ध वास्तवमा नङ र मासुको जस्तो मात्रा होइन त्यो भन्दा पनि ठुलो । रगत र रगतको छ । मेरो कुरा गर्ने हो भने मेरा धेरै आफन्तजनहरु त्यतै छन । भारतको राजधानी नयाँ दिल्लीमा सानीमा हुनुहुन्छ भने मुरादाबादमा ठुलि आमाको परिवारै छ । ठुला बा यादव थरका नाम चलेका डाक्टर हुनुहुन्थ्यो । उवाहरु बकैदा भारतीय नागरिक हो । त्यसैगरी फुफुदिदी राजस्थानमा, फुपुहरु दार्जेलिङको खरसाङमा, बडाबा, काका बिर्पाडामा, सिक्किम्मा दिदि-भिनाजु, मुम्बईमा दिदि-भिनाजु, दुवर्समा मामाको परिवारहरु हुनुहुन्छ । अझै थाहा नपाएकाहरु कत्ती होलान कत्ती ।
मेरोजस्तै भारतमा आफन्तहुनेहरु प्रसस्त हुनुन्छ नेपालमा । उग्र भन्दा उग्र हाम्रा नेताहरु पनि जीवनमा एक पटक न एकपतक भारत जानु नै भ्एको होलान । चाहे मिटिङमा होस् वा उपचार तथा अन्य कुनै कामले प्राय: सबै त्यहा पुगेकै छन । खासगरिकन उत्तर भारतीयहरुसँग हाम्रो खानपान, रहनसहन, धर्म, सम्सक्रिती सबै नै मिल्छ । त्यसैले हाम्रो छिमेकी मुलुक चीन र भारतमधे भारत नै नजिकको हो भन्नुपर्छ ।
तर, तर के भन्नुहोस् न ? भारत हाम्रो 'बडे भाई' होइन । छिमेकी मात्र हो । त्यस्भन्दा केही होइन । हामी पनि औटा स्वन्त्र मुलुक, उ पनि स्वतन्त्र मुलुक । हामी पनि यूएनका सार्भभौमसत्ता सम्पन्न देश, भारत पनि त्यस्तै हो । अर्थात विश्वकोलागी भारत र नेपाल बराबर हैसियतका हौ । खै हामीले कुरा बुझेको ?
कहिले हाम्रो राजधानीको मुटु क्षेत्र बानेस्वर सम्म आएर भारतीय प्रहरीले धर्पकड गर्छ, कहिले सुस्तामा सिमा मिच्ने काम गर्छ, कालिपानिमा सेना त राखेकै छ, मेचीतर्फको तराइ बर्सेनी मिचछ, पशुपतिमा पूजारी को राख्ने भन्ने सम्मा तय उसैले गर्छ । त्यतिमात्र हैन एउटा सचिव सरह मात्रको भारतीय राजदुतले हाम्रो सरकार गिराइदिन्छु भन्ने हैसियत राखछन । के हो एस्तो ?
एउटा कबितामा भने झै 'हामी बुद्धु छौ, त्यसैले हामी वीर छौ' । के त्यस्तै हौ त ? यो कस्को कम्जोरी हो ? हामी जनताको वा राजनीतिक पर्टिहरुको ? अब भारतसङको नाता कस्तो राख्ने वा नयाँ नेपाल बनाउन कम्मर कसेका हामी नेपालीले सोच्न ढिला बैसक्यो !
